Σύγχρονες εφαρμογές με φαντασία και τεχνική στην έντυπη επικοινωνία και διαφήμιση.

ΨΗΦΙΑΚΕΣ ΕΚΤΥΠΩΣΕΙΣ

 

Εδώ και πολλά χρόνια, κατανοώντας την τάση της αγοράς για την ψηφιακή εκτύπωση και έχοντας πάνω από 9 ακαδημαϊκά έτη, γύρω από τις γραφικές τέχνες την συσκευασία και το κόσμημα αποφάσισα να επενδύσω σε μηχανολογικό εξοπλισμό έτσι ώστε να μπορώ να προσφέρω προϊόντα σε μικρές και μεγάλες διαστάσεις ψηφιακής εκτύπωσης. Εκτυπώσεις μεγάλου μεγέθους σε διάφορα υλικά και διάφορες εφαρμογές, όπως:

1. εκτύπωση αφισών μεγάλων διαστάσεων σε χαρτί απλό ή φωτογραφικό, μουσαμάδες ή αυτοκόλλητα για συνέδρια ή εκθέσεις,

2. αναπαραγωγή έργων τέχνης σε καμβά,

3. εκτύπωση σε back light για φωτιζόμενες επιγραφές εξωτερικού ή εσωτερικού χώρου,

4. διαφημιστικά stand κ.α.

ΤΟ ΙΕΡΟ ΔΕΝΤΡΟ

Επιστημονικό όνομα: Οlea europae, οικογένεια Oleaceae

Γενικά Χαρακτηριστικά: Αειθαλές δέντρο, χαρακτηρίζεται από τη μακροζωία του (αιωνόβιο). Στην περιοχή της Μεσογείου υπάρχουν δέντρα πολλών εκατονταετηρίδων. Εάν για οποιοδήποτε λόγο καταστραφεί το υπέργειο μέρος, το φυτό αναγεννιέται εύκολα με νέα βλάστηση.

Ριζικό σύστημα: Έχει πλούσιο ριζικό σύστημα και κατορθώνει να αναπτύσσεται ακόμα και σε άγονα – ξερά εδάφη. Η ρίζα της ελιάς προχωρεί πολύ βαθιά στο χώμα και διακλαδίζεται απλωτά. Καθώς ευδοκιμεί και σε σκληρά και σε μαλακά χώματα, εισχωρεί προς όλες τις μεριές, ανάμεσα και από πέτρες ακόμα, ώσπου να συναντήσει υγρασία. Με τις βαθιά απλωμένες ρίζες της βρίσκει μπροστά και τροφές και στηρίζεται σταθερά. Δε φοβάται μήτε θύελλες μήτε καταιγίδες. Δύσκολα ξεριζώνεται.

Κορμός: Στα νεαρά δέντρα είναι λείος με σταχτοπράσινο φλοιό. Στα ηλικιωμένα δέντρα ο κορμός είναι σκουρόχρωμος και σχίζεται. Η επιφάνεια του κορμού γίνεται ανώμαλη με ρωγμές και εξογκώματα

Φύλλα: Έχουν βαθύ πράσινο χρώμα στην πάνω επιφάνεια και σταχτί ασημί στην κάτω επιφάνεια .Η πάνω επιφάνεια είναι δερματώδης , ενώ τα στόματα στην κάτω επιφάνεια είναι μικρά και καλύπτονται με πυκνό χνούδι. Με την κατασκευή αυτή των φύλλων περιορίζεται η διαπνοή και μειώνονται οι απώλειες υγρασίας .

Άνθη: Η ελιά παράγει ένα πολύ μεγάλο αριθμό ανθέων από τα οποία, αν γονιμοποιηθεί ένα ποσοστό γύρω στο 1%, η καρποφορία είναι ικανοποιητική. Η άνθηση της ελιάς αρχίζει κατά τον Απρίλιο στις θερμότερες περιοχές και φθάνει μέχρι τον Ιούνιο στις ψυχρότερες περιοχές .

Καρπός: Ο καρπός της ελιάς είναι «δρύπη». Αποτελείται από

1. την εξωτερική φλούδα (εξωκάρπιο)

2. το σαρκώδες μέρος που έχει το λάδι (μεσοκάρπιο) και

3. το σκληρό πυρήνα (ενδοκάρπιο κι κουκούτσι) .

Ξύλο: Το δέντρο της ελιάς έχει πάρα πολύ σκληρό ξύλο, δύσκολο να δουλευτεί αλλά εύκολο να λειανθεί και όλο και περισσότερο χρησιμοποιείται για την κατασκευή χρηστικών αντικειμένων. Πολλά αντικείμενα που περιγράφονται στους μύθους και τους θρύλους των μεσογειακών λαών είναι φτιαγμένα από ξύλο ελιάς: το ρόπαλο του Ηρακλή, το Κρεβάτι του Οδυσσέα και η εικόνα της θεάς Αθηνάς στον Παρθενώνα.

Εχθροί: Πολλοί είναι οι εχθροί που προσβάλλουν την ελιά. Από αυτούς τρία έντομα, ο δάκος, ο πυρηνοτρύτης και το λεκάνιο κάνουν κάθε χρόνο τις σοβαρότερες ζημίες….και ο άνθρωπος

πηγή:Μηνιαία Μαθητική εφημερίδα Δημοτικού Σχολείο Ρυζού Πέλλας, Γιωργος Σεμερτζίδης(Γ τάξη)

Είναι σίγουρο πως στην αρχαία Κέρκυρα υπήρχαν ήδη ελαιόδεντρα. Η βασίλισσα των Φαιάκων παραδίνει στην κόρη της Ναυσικά, όταν εκείνη ξεκινά για το πλύσιμο των ρούχων, μια λήκυθο χρυσή με λάδι λιπαρό για ν’ αλειφτεί μετά το λουτρό και η ίδια και οι κοπέλες που τη συνόδευαν. (Τα αγόρια κουβαλούσαν το λάδι του αλείμματος σε αρυβάλλους)Ο ίδιος ο Οδυσσέας, αφού πλένεται με νερό του ποταμού, αλείφεται με λάδι προτού φορέσει τα ρούχα του, για να προκαλέσει στη συνέχεια το θαυμασμό της νεαρής βασιλοπούλας.

Στους κήπους του βασιλιά Αλκίνοου φυτρώνουν "τηλεθόωσαι ἐλαῖαι"

ὄχναι καὶ ῥοιαὶ καὶ μηλέαι ἀγλαόκαρποι
συκέαι τε γλυκεραὶ καὶ ἐλαῖαι τηλεθόωσαι
τάων οὔ ποτε καρπός ἀπόλλυται οὐδ’ ἀπολείπει

Οδυσ. Η 120-124

…ροδιές,

μηλιές με το λαμπρό καρπό και μ’ απιδιές γεμάτο

γλυκόκαρπες συκιές κι ελιές απάνω στον ανθό τους

που δεν τους έλειπε ο καρπός χειμώνα καλοκαίρι

Η Ελιά θεϊκό δώρο

Αν πάμε ακόμα πιο πίσω, στη σφαίρα πάντα της μυθολογίας, θα δούμε ότι η θεά Αθηνά είναι εκείνη που δώρισε το ιερό δέντρο στους Αθηναίους.

Μετὰ δὲ τοῦτον ἧκεν Ἀθηνᾶ, καὶ ποιησαμένη τῆς καταλήψεως Κέκροπα μάρτυρα ἐφύτευσεν ἐλαίαν….

Στη συνέχεια κι αφού ο Κέκροπας μαρτύρησε

ὅτι ἡ Ἀθηνᾶ πρώτη τὴν ἐλαίαν ἐφύτευσεν

οι δώδεκα θεοί ή σύμφωνα με άλλους ο Κέκροπας, ο Κραναός ή ο Ερυσίχθονας έκριναν ότι η χώρα ανήκει στην Αθηνά. Κι αφού η θεά φυτεύει την ελιά σε μια πόλη, τολμούμε να πούμε ότι με την ελαιοκομία ο άνθρωπος περνάει σε ένα ανώτερο στάδιο της ιστορικής του εξέλιξης, από την αγριότητα του κυνηγού και τροφοσυλλέκτη στον πολιτισμό του γεωργού. Και κανείς Αθηναίος δεν μπορούσε να διανοηθεί ότι μπορούσε να ξεριζώσει από την Ακαδημία κάποια από τις 12 ιερές ελιές, τα δέντρα που πίστευαν ότι ήταν κομμάτια (μορίαι) εκείνης της πρώτης ελιάς.

καὶ εἴ τις ἐξορύξειεν ἐλαίαν μορίαν ἢ κατάξειεν, ἔκρινεν ἡ ἐξ Ἀρείου πάγου βουλή, καὶ εἴ του καταγνοίη, θανάτῳ τοῦτον ἐζημίουν

Ακόμα και η καταστροφή του ξύλινου περιφράγματος(του σηκού),όπως αναφέρει ο Λυσίας μπορούσε να επιφέρει αυστηρότατες ποινές. Με λάδι από αυτά τα ιερά δέντρα γέμιζαν τους παναθηναϊκούς αμφορείς για να τους προσφέρουν ως έπαθλο στους νικητές των Παναθηναίων. Ενδεικτικό της σημασίας της ελιάς για την Αθήνα είναι ότι οι Αθηναίοι στα νομίσματά τους απεικόνιζαν την Αθηνά με στεφάνι ελιάς στο κράνος της και έναν αμφορέα με λάδι ή κλαδί ελιάς.

Ο νόμος είναι πολύ αυστηρός ακόμα και για το κόψιμο της απλής ελιάς. Σύμφωνα με το σχετικό νόμο, όπως μας παραδίδει ο Δημοσθένης:

Ἐὰν τις ἐλάαν Ἀθήνησιν ἐξορύττῃ, ἐὰν μὴ εἰς ἱερὸν Ἀθηναίων δημόσιον ἢ δημοτικόν, ἢ ἑαυτῷ χρῆσθαι μέχρι δυοῖν ἐλάαιν τοῦ ἐνιαυτοῦ ἑκάστου, ἢ ἐπὶ ἀποθανόντα δέῃ χρήσασθαι, ὀφείλειν ἑκατὸν δραχμὰς τῆς ἐλάας ἑκάστης, τὸ δὲ ἐπιδέκατον τούτου τῆς θεοῦ εἶναι.

Όποιος ξεριζώνει μια ελιά και δεν το κάνει αυτό για κάποιο ιερό του άστεως ή ενός δήμου, ή για προσωπική του χρήση μέχρι δύο ελιές για κάθε χρόνο ή δεν τη χρειάζεται για να ρυθμίσει υποθέσεις κάποιου που έχει πεθάνει, οφείλει εκατό δραχμές για κάθε ελιά, και το ένα δέκατο αυτού του ποσού θα ανήκει στη θεά.

Οι ελιές στρατηγικός στόχος

Οι Μήδοι μαζί με την πόλη της Αθήνας θα κάψουν και την ιερή ελιά, η οποία όμως, σύμφωνα με μια παράδοση που μας μεταφέρει ο Παυσανίας, θα ξαναβλαστήσει την ίδια μέρα και θα φτάσει σε ύψος τους δύο πήχεις.

Λέγουσι δὲ καὶ τάδε, κατακαυθῆναι μὲν τὴν ἐλαίαν, ἡνίκα ὁ Μῆδος τὴν πόλιν ἐνέπρησεν Ἀθηναίοις, κατακαυθεῖσαν δὲ αὐθημερὸν ὅσον τε ἐπὶ δύο βλαστῆσαι πήχεις.

Οι Λακεδαιμόνιοι είναι εκείνοι που δε θα διστάσουν να κόψουν τις ελιές της Αττικής αποστερώντας τους αντιπάλους τους από την πιο σημαντική πηγή πλούτου.

…πάντες γὰρ ἐπίστασθε ὅτι ὁ πόλεμος καὶ ἄλλων πολλῶν αἴτιος κακῶν γεγένηται, καὶ τὰ μὲν πόρρω ὑπὸ Λακεδαιμονίων ἐτέμνετο, τὰ δ’ ἐγγὺς ὑπὸ τῶν φίλων διηρπάζετο.

Γιατί όλοι γνωρίζετε πως ο πόλεμος φέρνει πολλά κακά και ότι οι Λακεδαιμόνιοι έκοψαν τις ελιές που βρίσκονταν μακριά από την Αθήνα και οι φίλοι τους λεηλάτησαν τα κτήματα που βρίσκονταν κοντά.

Πεταλισμός

Κι αν οι Αθηναίοι εξόριζαν τους επίδοξους τυράννους γράφοντας το όνομά τους πάνω σε όστρακα, οι Συρακούσιοι έγραφαν με μελάνι τα ονόματα των επικίνδυνα ισχυρών συμπολιτών τους πάνω σε φύλλα ελιάς, τα μετρούσαν και εξόριζαν για πέντε χρόνια όποιον συγκέντρωνε τα περισσότερα.

Παρὰ γὰρ Ἀθηναίοις ἕκαστον τῶν πολιτῶν ἔδει γράφειν εἰς ὄστρακον τοὔνομα τοῦ δοκοῦντος μάλιστα δύνασθαι τυραννεῖν τῶν πολιτῶν, παρὰ δὲ τοῖς Συρακοσίοις εἰς πέταλον ἐλαίας γράφεσθαι τὸν δυνατώτατον τῶν πολιτῶν, διαριθμηθέντων δὲ τῶν πετάλων τὸν πλεῖστα πέταλα λαβόντα φεύγειν πενταετῆ χρόνον.

Διοδ., Ιστορική Βιβλιοθήκη 11.87.1

Φιλόσοφοι

Ο Θαλής, σύμφωνα με τον Αριστοτέλη, ήταν ο δημιουργός του πρώτου μονοπωλίου στην επεξεργασία του ελαιολάδου.

Επειδή τον κορόιδευαν για τη φτώχεια του και έλεγαν ότι η φιλοσοφία είναι άχρηστη, εκείνος, εκμεταλλευόμενος τις γνώσεις του της αστρονομίας, εκτίμησε ότι η χρονιά που ακολουθούσε θα είχε πολύ πλούσια σοδειά. Έτσι με τα λίγα χρήματα που κατάφερε να εξοικονομήσει μίσθωσε από το χειμώνα ακόμη όλα τα ελαιουργεία της Μιλήτου και της Χίου σε πολύ χαμηλή τιμή, αφού δεν είχε κανένα ανταγωνιστή…

Κατανοήσαντά φασιν αὐτὸν ἐλαιῶν φορὰν ἐσομένην ἐκ τῆς ἀστρολογίας, ἔτι χειμῶνος ὄντος εὐπορήσαντα χρημάτων ολίγων ἀρραβῶνας διαδοῦναι τῶν ἐλαιουργίων τῶν ἐν Μιλήτῳ καὶ Χίῳ πάντων, ὀλίγου μισθωσάμενον ἅτ’ οὐδενὸς ἐπιβάλλοντος…

(Αριστοτ. Πολ. 1259a 10)

…Όταν λοιπόν ήρθε η εποχή της συγκομιδής, όλοι έτρεχαν στο Θαλή, ο οποίος έτσι έβγαλε πολλά χρήματα αποδεικνύοντας ότι η φιλοσοφία μπορεί να χρησιμοποιηθεί και προς αυτή την κατεύθυνση. Ο ίδιος όμως δε φιλοδοξούσε να γίνει πλούσιος, άλλα πράγματα τον ενδιέφεραν.

Την ίδια άποψη για τα χρήματα είχε και ο Επιμενίδης.

Οι Αθηναίοι, επειδή τον θαύμαζαν πάρα πολύ, του πρόσφεραν χρήματα και μεγάλες τιμές. Εκείνος όμως δε ζήτησε τίποτε άλλο παρά μόνο ένα κλωνάρι από την ιερή ελιά, το πήρε και γύρισε στην πατρίδα του.

Ἐπιμενίδης μὲν οὖν μάλιστα θαυμασθεὶς, καὶ χρήματα διδόντων πολλὰ καὶ τιμὰς μεγάλας τῶν Ἀθηναίων, οὐδὲν ἢ θαλλὸν ἀπὸ τῆς ἱερᾶς ἐλαίας αἰτησάμενος καὶ λαβὼν ἀπῆλθεν.

Καλότυχες οι πόλεις που έχουν ελαιώνες

Μια πόλη ή μια χώρα που διαθέτει αμπελώνες και ελαιώνες θεωρείται καλότυχη, αφού το κρασί και το λάδι φέρνουν πλούτο.

Αυτό συνέβαινε με την πόλη και τη χώρα των Ακραγαντίνων οι οποίοι, σύμφωνα με το Διόδωρο, πουλώντας τα προϊόντα τους στην Καρχηδόνα κατάφεραν να αποκτήσουν αμύθητες περιουσίες. ( Ο Καρχηδόνιος στρατηγός Αννίβας πριν από τη μάχη έβαζε τους στρατιώτες του να αλείφονται με ελαιόλαδο, γιατί ήξερε ότι έτσι ξεκουράζεται το κορμί).

Κατ’ ἐκείνους δὲ τοὺς καιροὺς τήν τε πόλιν καὶ τὴν χώραν τῶν Ἀκραγαντίνων συνέβαινεν εὐδαιμονίας ὑπάρχειν πλήρη· περὶ ἧς οὐκ ἀνάρμοστόν μοι φαίνεται διελθεῖν. Καὶ γὰρ ἀμπελῶνες… τοῖς μεγέθεσι και τῷ κάλλει διαφέροντες, καὶ τὸ πλεῖστον τῆς χώρας ἐλαίαις κατάφυτον, ἐξ ἧς παμπληθῆ κομιζόμενοι καρπὸν ἐπώλουν εἰς Καρχηδόνα.

Διοδ. 13.81.4

Η ελιά θεραπευτικό μέσο

Το λάδι χρησιμοποιούνταν στην αρχαιότητα και για τις θεραπευτικές ιδιότητές του. Στον Ιπποκράτειο Κώδικα αναφέρονται περισσότερες από 60 φαρμακευτικές χρήσεις του. Ήταν κατάλληλο για τη θεραπεία δερματικών παθήσεων, ως επουλωτικό και αντισηπτικό σε τραύματα, εγκαύματα και γυναικολογικές ασθένειες. Πιθανόν χρησίμευε και ως μέσον αντισύλληψης. Επίσης το χρησιμοποιούσαν ως εμετικό αλλά και για προβλήματα των αφτιών. Ως τροφή βοηθούσε την αντιμετώπιση καρδιακών παθήσεων. Εκτός από το λάδι, για τις θεραπευτικές τους ιδιότητες χρησιμοποιούσαν και τα φύλλα και άνθη της ελιάς από τα οποία παρασκεύαζαν αφέψημα πού το χρησιμοποιούσαν ως κολλύριο, για την αντιμετώπιση της φλόγωσης των ούλων και τού έλκους του στομάχου.

Η κατανάλωση μιας κουταλιάς ελαιόλαδου κάθε πρωί αποτελούσε, παλαιότερα, μια συνήθεια πρακτικής υγιεινής. Αυτό συνιστάται ακόμη και σήμερα, παρά την εξέλιξη της φαρμακολογίας, γιατί έχει ευεργετική επίδραση στο πεπτικό σύστημα του ανθρώπινου οργανισμού.

"Φάε λάδι κι έλα βράδυ" έλεγε ο λαός μας, τονίζοντας και την αφροδισιακή ιδιότητα του λαδιού.

Αγάλματα από ξύλο "ἡμέρης ἐλαίης"

Η γη της Επιδαύρου ήταν κάποτε άγονη. Οι κάτοικοι της προσέφυγαν στο Μαντείο των Δελφών. Η ιέρεια τους συμβούλεψε να φτιάξουν αγάλματα της Αυξησίας, αν θέλουν να αλλάξει η τύχη τους.

Οι Επιδαύριοι ρώτησαν τότε από τι να φτιάξουν τα αγάλματα, από χαλκό ή από λίθο. Η Πυθία απάντησε ούτε με το ένα ούτε με το άλλο, αλλά από ξύλο ήμερης (καλλιεργημένης) ελιάς. Οι Επιδαύριοι παρακάλεσαν τους Αθηναίους να κόψουν ελιές από την Αθήνα, γιατί τις θεωρούσαν ιερότατες. Λένε μάλιστα ότι εκείνη την εποχή δεν υπήρχαν πουθενά αλλού ελιές παρά μόνο στην Αθήνα.

Ἐπειρώτεον ὦν οἱ Ἐπιδαύριοι κότερα χαλκοῦ ποιέωνται τὰ ἀγάλματα ἢ λίθου· ἡ δὲ Πυθίη οὐδέτερα τούτων ἔα, ἀλλὰ ξύλου ἡμέρης ἐλαίης. ἐδέοντο ὦν οἱ Ἐπιδαύριοι Ἀθηναίων ἐλαίην σφι δοῦναι ταμέσθαι, ἱρωτάτας δὴ κείνας νομίζοντες εἶναι. Λέγεται δὲ καὶ ὡς ἐλαῖαι ἦσαν ἄλλοθι γῆς οὐδαμοῦ κατὰ χρόνον ἐκεῖνον ἢ ἐν Ἀθήνῃσι.

Ηροδοτ 5.82.2

Οι Αθηναίοι ικανοποίησαν την επιθυμία των Επιδαυρίων κι αυτοί με τη σειρά τους αποδέχτηκαν να πληρώνουν κάθε χρόνο ένα ιερό χρέος στην Αθηνά. Έφτιαξαν τα αγάλματα από ξύλο ελιάς και η γη τους έβγαλε πλούσιους καρπούς.

ecohouse

Χτίστε οικολογικά
Επιλέγοντας το ξύλο ως βασικό δομικό υλικό, το σπίτι των ονείρων σας θα είναι πλήρως φυσικό και οικολογικό, με μεγάλη αντοχή στον χρόνο, άριστη σεισμική συμπεριφορά και εξαιρετική θερμομόνωση. Επίσης, τα ξύλινα σπίτια διακρίνονται για την ελκυστική τους αρχιτεκτονική και τον οικολογικό τους χαρακτήρα, μια και τα ξύλα που χρησιμοποιούνται προέρχονται από ειδικές φυτείες κυρίως στη Βόρεια Ευρώπη και τη Βόρεια Αμερική όπου η συνεχής δενδροφύτευση και αναδάσωση προβλέπονται από αυστηρά νομοθετήματα.
Το πιο δημοφιλές είδος ξυλείας που χρησιμοποιείται για την κατασκευή των προκάτ σπιτιών, τουλάχιστον για την Ευρώπη, είναι η άριστης ποιότητας σκανδιναβική πεύκη. Οι ψυχρές κλιματολογικές συνθήκες που αναπτύσσονται μέσα στα όρια του Αρκτικού κύκλου έχουν ως αποτέλεσμα τη δημιουργία ιδιαίτερα σκληρής και συμπαγούς ξυλείας, με μεγάλο ειδικό βάρος, μεγάλη μηχανική αντοχή στη σύνθλιψη και την κάμψη, με μικρή υδατοαπορροφητικότητα και με αργό ρυθμό καύσης. Οι κορμοί προέρχονται από δένδρα ηλικίας 80-120 ετών. Η προτίμηση των Ιαπώνων στα ξύλινα σπίτια αποδεικνύει την υψηλή ανθεκτικότητά τους στους σεισμούς και στα δομικά προβλήματα που προκύπτουν από αυτούς.
Η ζωή σε ξύλινο σπίτι ασκεί θετική επιρροή στην υγεία του ανθρώπου. Πρώτον, το ξύλο είναι ένα οικολογικά καθαρό υλικό, το οποίο δεν περιέχει τοξικές ουσίες για τον άνθρωπο, ενώ δεν παράγει ούτε κατά τη χρήση του βλαβερές ουσίες. Δεν συσσωρεύει ηλεκτροστατική ενέργεια, η οποία με τη σειρά της μπορεί να προκαλέσει, ως πηγή ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας, συνεχή συσσώρευση σκόνης, η οποία είναι μεγάλος αλλεργιογόνος παράγοντας για τον άνθρωπο. Εξάλλου, το ξύλο διατηρεί την ευνοϊκή στάθμη υγρασίας του αέρα στο εσωτερικό, συμβάλλοντας στην πρόληψη των παθήσεων του αναπνευστικού συστήματος.
Το ξύλο είναι ένα ζωντανό υλικό. Γι αυτό έχει ευνοϊκή βιοενεργετική επίδραση στον ανθρώπινο οργανισμό, δημιουργώντας ευνοϊκές συναισθηματικές καταστάσεις και συμβάλλοντας στη δημιουργία μιας ατμόσφαιρας θαλπωρής και χαλάρωσης. Κατά γενική ομολογία ιδιοκτητών ξύλινων σπιτιών, πουθενά δεν μπορούν να κοιμηθούν τόσο αναπαυτικά και ξεκούραστα όπως στα ξύλινα σπίτια τους!
Ελαφριά θεμελίωση
Τα θεμέλια που χρησιμοποιούνται στα ξύλινα σπίτια μπορούν να είναι κάπως ελαφρύτερης κατασκευής, επειδή τα φορτία που στηρίζονται πάνω σε αυτά, δηλαδή τα διάφορα μέρη της οικοδομής, είναι μικρότερα σε σχέση με τις συνηθισμένες κατασκευές. Επιτρέπουν έτσι και μία ευπρόσδεκτη μείωση του κόστους κατασκευής των θεμελίων της τάξης του 20-25%!
ΞΥΛΙΝΑ ΣΠΙΤΙΑ
Νικητές στη φωτιά σε σύγκριση με το μέταλλο.
Η φωτιά είναι μία από τις μεγαλύτερες απειλές για κάθε κτίριο. Το ζητούμενο στην περίπτωση πυρκαγιάς είναι καταρχήν η διάσωση της ανθρώπινης ζωής και όχι η διατήρηση της κατασκευαστικής ακεραιότητας του κτιρίου. Είναι ευνόητο ότι δεν υπάρχουν κατασκευές που είναι αδιάβλητες στην πύρινη κόλαση, όπως δυστυχώς διαπιστώσαμε όλοι μας το φετινό καλοκαίρι.
Ειδικά για τα ξύλινα σπίτια, όμως, υπάρχουν και χρησιμοποιούνται με μεγάλη επιτυχία και αποτελεσματικότητα ειδικές επικαλυπτικές ουσίες, οι οποίες δεν επιτρέπουν στο ξύλο να αναφλέγεται εύκολα. Αν συγκρίνουμε τη θερμική συμπεριφορά του ξύλου με κάποιου άλλου υλικού, όπως στην περίπτωση μίας μεταλλικής κατασκευής, μπορούμε να διακρίνουμε ορισμένες βασικές διαφορές. Η ξύλινη κατασκευή ύστερα από εκτεταμένη έκθεση στη φωτιά παραμένει στατικά ανθεκτική λόγω της δομής του κορμού. Οταν π.χ. καίγεται ένας ξύλινος δοκός προσβάλλεται μόνο η εξωτερική πλευρά του, ενώ η εσωτερική παραμένει άθικτη και συνεχίζει να αντέχει στις πιέσεις. Το μέταλλο όμως όταν θερμανθεί λυγίζει από το ίδιο του το βάρος καταστρέφοντας έτσι όλη την κατασκευή στο σύνολό της.
Σε εργαστηριακές δοκιμές που έχουν γίνει στις Ηνωμένες Πολιτείες, την Αγγλία, την Αυστρία κ.ά., έχει αποδειχθεί ότι το ξύλο για να αναφλεγεί χρειάζεται πολύ μεγάλη εστία φωτιάς για παρατεταμένο χρονικό διάστημα και με την προϋπόθεση ότι υπάρχει αρκετό οξυγόνο για την καύση. Το ξύλο δεν μπορεί να αναφλεγεί αυτόνομα παρά μόνο αν σημειωθούν θερμοκρασίες 450ο C – 500ο C, όπου ακόμα και ο χάλυβας χάνει το μεγαλύτερο μέρος από την αντοχή του. Αξίζει επίσης να σημειωθεί ότι λόγω κακής αγωγιμότητας του ξύλου, σε περίπτωση πυρκαγιάς ο ξύλινος τοίχος (ή το δοκάρι) δεν επιτρέπει την άνοδο της θερμοκρασίας σε γειτονικούς χώρους στους οποίους δεν έχει εκδηλωθεί φωτιά, αποτρέποντας έτσι την αυτόματη ανάφλεξη αντικειμένων όπως κουρτίνες και έπιπλα.
Ενα ακόμα σημαντικό στοιχείο είναι η απουσία επικίνδυνων τοξικών αερίων στα ξύλινα σπίτια, κατά την καύση οικοδομικών υλικών, όπως συνήθως συμβαίνει σε άλλες δομικές κατασκευές, γεγονός που επιτρέπει στους παρευρισκόμενους εκείνη τη στιγμή να εγκαταλείψουν εγκαίρως τον χώρο χωρίς να κινδυνεύουν να χάσουν τις αισθήσεις τους από την εισπνοή τοξικών.
ΘΕΡΜΟΜΟΝΩΣΗ
Ιδανικές συνθήκες διαβίωσης
Τα ξύλινα σπίτια (στα οποία συμπεριλαμβάνονται και τα σπίτια από ολόκληρους κορμούς δέντρων, γνωστά και ως κορμόσπιτα) κατασκευάζονται με μεγάλη προσοχή στη λεπτομέρεια, με υψηλής ποιότητας υλικά και μοντέρνο σχεδιασμό, ώστε να ικανοποιήσουν και τον πιο απαιτητικό σύγχρονο αγοραστή.
Διαθέτουν εξαιρετική θερμομόνωση και αντισεισμικότητα, ενώ η αντοχή του ξύλου και η συμπεριφορά του σε περίπτωση πυρκαγιάς είναι σε κάθε περίπτωση προβλέψιμες. Το ξύλο είναι το πιο ζεστό δομικό υλικό, οπότε με τα κατάλληλα θερμομονωτικά υλικά (στην τοιχοποιία, τη στέγη και στο μεσοπάτωμα) υπάρχει απόλυτη ζέστη τον χειμώνα και δροσιά το καλοκαίρι με ελάχιστα έξοδα ρύθμισης και ενίσχυσης της εσωτερικής θερμοκρασίας (air condition, τζάκι κ.ά.).
Η εξήγηση είναι απλή: το ξύλο λειτουργεί ως ένας φυσικός και βιολογικός ρυθμιστής της θερμοκρασίας και της σχετικής υγρασίας του αέρα στο εσωτερικό του κτιρίου. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να δημιουργείται στο εσωτερικό του κτιρίου ένα ισορροπημένο «μικροκλίμα» και μία ευχάριστη ατμόσφαιρα, που δεν επηρεάζεται από τον καιρό που επικρατεί στο εξωτερικό περιβάλλον.
Η θερμομόνωση της κατασκευής από κορμούς δέντρων είναι εννιά φορές μεγαλύτερη σε σχέση με το μπετόν, 700 φορές σε σχέση με το σίδηρο και 1.800 φορές σε σχέση με το αλουμίνιο. Σε έρευνες έχει αποδειχθεί ότι οι ξύλινες κατασκευές απαιτούν από 25% έως 45% λιγότερη κατανάλωση ενέργειας για θέρμανση ή ψύξη.
Διάρκεια ζωής των ξύλινων σπιτιών
Το ξύλο είναι ένα μακρόβιο υλικό. Ενα σωστά κατασκευασμένο και προστατευμένο από τις ατμοσφαιρικές επιδράσεις σπίτι θα προσφέρει χαρά, προστασία και ασφάλεια στους κατοίκους του για πολλές γενιές (πάνω από 100 χρόνια τουλάχιστον). Δεν είναι τυχαίο ότι οι αρχαίοι ελληνικοί ναοί κατασκευάζονταν στην αρχή από ξύλο, όπως πολλά στοιχεία των ναών αυτών το μαρτυρούν.
Σε πολλές χώρες οι οποίες παράγουν ξύλο (ΗΠΑ, Βόρεια Αμερική και Βόρεια Ευρώπη), το ξύλο και τα προϊόντα του αποτελούν βασικό δομικό υλικό για την κατασκευή σπιτιών. Επίσης, είναι ενδεικτικό ότι υπάρχουν κορμόσπιτια (σπίτια στα οποία οι τοίχοι αποτελούνται από κορμούς δέντρων σε οριζόντια τοποθέτηση) που κατασκευάστηκαν τον 14ο αιώνα και είναι ακόμα και σήμερα κατοικήσιμα!
Σήμερα, σε ολόκληρο τον κόσμο υπάρχουν πολλά παραδείγματα που αποδεικνύουν τη μακροβιότητα της ξύλινης κατασκευής, δηλαδή σπίτια που έχουν διατηρηθεί σε ατόφια κατάσταση για παραπάνω από έναν αιώνα. Η συντήρηση του ξύλινου σπιτιού δεν είναι έργο ιδιαίτερα δύσκολο, αλλά αποτελεί προσοχή και μεθοδικότητα από τον ιδιοκτήτη του.